Hoewel de voordelen van een interne markt zonder, eerst door overheden opgeworpen, barrières duidelijk zijn is het interessant om te zien  hoe geredeneerd wordt rond het ‘dumpen’ van chinese zonnepanelen op de Europese markt. In een vrije markt is degene die een product voor een goedkopere prijs. Wegens vermeende overheidssubsidies worden de Chinese praktijken nu onderzocht. Niet dat deze ‘praktijken‘ niet in Europa plaatsvinden, maar dat terzijde.

Interessanter is het te zien dat een producent die een product goedkoper weet te ontwerpen, fabriceren en transporteren naar een gebied enkele duizenden kilometers verderop beticht wordt van oneerlijke praktijken. Is het juist niet de vrije markt die zorgt voor een prijs-kwaliteitverhouding die in haar meest optimale vorm de mens verleidt tot aankoop? Verborgen gebreken zijn, vooralsnog, niet bekend over Chinese zonnepanelen.

Aan de kwaliteit ligt het dus, voorlopig, niet. De doorslaggevende factor is hier dus de prijs. Europese mensen kopen en masse Chinese zonnepanelen. Het gevolg is, logisch, dat de in Europa geproduceerde panelen minder verkocht worden. In de vrije markt is er dan een keuzemoment. Of de Europese producenten zorgen dat hun (productie)kosten omlaag gaan of de kwaliteit dient omhoog te gaan tegen eenzelfde prijs. Hiermee kunnen zij hun positie verbeteren.

De stappen die ondernomen worden om het probleem te ondervangen hebben echter niets van doen met een vrije markt. De reactie op deze goedkopere panelen is een importheffing op de goedkope panelen. Hiermee worden de panelen even duur of duurder als de Europese tegenhangers. Het gevolg is dat de Europese producenten geen enkele moeite hoeven te doen te innoveren om het product dat zij leveren beter te maken. Dit doet denken aan het meesterwerk ‘petition of the candlestickmakers‘ van Bastiat waarin hij zich toelegt op het uitleggen van de werking van im- en exportheffingen. Zijn voorbeeld zit in dezelfde business als zonnepanelen. In het ridiculiserende pamflet hebben de kaarsenmakers een petitie ingediend bij politici om de zon te laten doven omdat de zon oneerlijke concurrentie veroorzaakt met het vele licht dat ze produceert.

De lage prijzen laat de mens echter meer consumeren, er blijft immers meer over. Waarom is dat slecht? Het antwoord van Bastiat is vrij simpel. Het is slecht omdat deze maatregelen niet de mens helpen, maar de producent. Deze kan zorgeloos winsten blijven maken en bovenal hoeft de producent zich niet bezig te houden met zijn product. Er is hier dan ook geen sprake van een vrije markt, maar van onvervalste steun door vrijwel alle landen in Europa aan een industrie die leeft van subsidies en ondersteunende regelgeving (p.18 e.v.).