In de voorgaande drie delen hebben we gekeken naar een aantal vragen die opgeroepen worden naar aanleiding van de felle kritiek op de islam in pers en media. We hebben gekeken naar wat wij als normaal ervaren, democratie. Er is onderzocht hoe dit ontstaan is, waar dit toe geleid heeft en welke status democratie nu heeft. Uit deze stappen kan geconcludeerd worden dat democratie als bestuursprincipe van een staat eenzelfde status heeft gekregen als geloof dat eerder deed. Ditmaal wordt het ‘geloof’ echter bepaald door de meerderheid, daarin opgevoed middels publieke scholing door de staat die er wel bij vaart de bevolking in dit paradigma te hebben en houden. Nu vastgesteld is dat democratie als geloof werkt en geconstateerd kan worden dat het gehele Europese continent in dit geloof geïnvesteerd heeft is ook het antwoord of de Islam als geloof een aanval geopend zou hebben op ‘het Westen’ makkelijk te beantwoorden. Er is inderdaad een aanval van de Islam bezig op ‘het Westen’. De vraag is alleen vanuit wiens optiek. Hoewel er twee spelers zijn, Democratie en Islam, zijn er toch drie invalshoeken waaruit gekeken dient te worden. De derde invalshoek is wellicht de meest bepalende, namelijk die van de geopolitiek. Het zijn deze invalshoeken die in deze afsluitende aflevering belicht zullen worden.

Vanuit de democratie

Vanuit de democratie is er wel degelijk een aanval, aangezien de dominantie van het systeem wordt aangetast. De volgers van Jezus zijn inmiddels zo ver uit het publieke oog verdwenen dat zij geen daadwerkelijke bedreiging vormen. Islamieten vormen, nog, wel deze bedreiging. Zij dienen immers God en hebben niet de aardse #YOLO instelling die het dagelijks leven voor ‘de westerling’ op vele subtiele wijzen beheerst. Kortgezegd is deze ontwikkeling dezelfde als in het Engeland van de 15e eeuw toen er een nieuwe modus operandi gevormd diende te worden om zowel het katholicisme als het protestantisme te incorporeren. Dat resulteerde in de empirische aanpak van onderzoek. Zo kan God immers uit de vergelijking blijven en kan objectief bekeken worden wat wel niet juist is en zo werden beide interpretaties van het geloof in God met rust gelaten. Zoals vastgesteld is het dominante geloof heden ten dage de democratie. Om uit het moeras van intolerantie en onwetendheid te geraken is het dan ook noodzakelijk eenzelfde aanpak na te streven als in Engeland werd gekozen. Er dient een nieuwe objectiviteit te ontstaan die boven democratie en ‘de islam’ komt te staan opdat beide systemen kunnen functioneren zonder elkaar als monopolist te moeten bestrijden.

Vanuit ‘de Islam’

Vanuit ‘de Islam’ gezien is er eveneens een soort aanval. Deze aanval bestaat uit twee facetten. Ten eerste het met het katholicisme en protestantisme vergelijkbare teruglopen van gelovigen door middel van secularisatie of, negatief geformuleerd, het overlopen naar democratie. Uiteindelijk is dit een wissel die plaatsvind in de hoofden van de gelovigen die zich conformeren en daarmee uiteindelijke seculariseren. Dit roept logischerwijs weerstand op bij hen die meer vasthouden aan geloof. Eenzelfde ontwikkeling was uiteraard zichtbaar vanaf de jaren ’50 in Nederland, waarvoor de basis is gelegd in de jaren ’20 en ’30 toen socialisten massale uitschrijfacties voor gelovigen van allerlei pluimage organiseerden

Ten tweede is er in de eeuwenlange beeldvorming van de gebieden in het Midden-Oosten als een gebied dat achterloopt. Een gebied dat onderontwikkeld is. Een leuk voorbeeld daarvan is ALladin in de Disney films. Alladin is een enigszins westers uitziende jongeman die woont in een idyllisch aandoende stad zoals deze in de fantasie van velen gevormd kan worden. Nodeloos te zeggen dat Alladin tot ‘de goeden’ behoort. De tegenstanders van Alladin komen uit precies dezelfde regio of zelfs dezelfde stad. Zij echter zien er uit als valse mannen met baarden en donkergetinte huid. Zoals de onoplettende kijker zou verwachten van slechteriken. Voor volwassenen zijn dit overigens de kapers van vliegtuigen/boten/etc. Het punt moge duidelijk zijn, er is een enorme beeldvorming die in ieder geval zichzelf voortstuwt ten aanzien van het gebied waar ‘de Islam’ vandaan komt. Dit is het perspectief waarmee gekeken wordt naar islamieten in het algemeen. De profeet die zij volgen komt immers uit hetzelfde gebied als die rare sprookjes.

Vanuit de geopolitiek

Voor de derde invalshoek is een korte achtergrondschets van belang. Een groot deel van de gebieden in Klein-Azië zijn protectoraten geweest of verstoken waren van enige mogelijkheid zich economisch te ontwikkelen, tot in veel gevallen de vondst van olie. De enige uitzonderingen hierop zijn het Ottomaanse Rijk en in mindere mate Perzië. De overige gebieden hebben zich (eeuwen)lang onder voornamelijk Engelse en Russische invloed bevonden. Tegenstand tegen deze beheersing van gebieden is er altijd geweest. Om hier tegenwicht aan te bieden practisch altijd voor de verdeel en heers tactiek gekozen. Dit hield in dat er mensen dienden te worden geworven ten nutte van de Engelsen of Russen. Het zijn deze groeperingen die een pendulum beweging in gang gezet hebben en die beweging versterkt beide kanten.

Dan is er als laatste onderdeel de aanval van binnenuit. Dit is waarschijnlijk de meest onderbelichte aanval terwijl de resultaten voor de buitenwereld het meest desastreus zijn. Deze aanval bestaat weer uit twee delen. Allereerst zijn in de afgelopen 60 jaar groepen geformeerd die Arabisch nationalisme promoten op vele fronten. De politieke tak is in het westen het meest bekend als het Moslimbroederschap. In de praktijk is er in de vele landen een vrij goede pluraliteit van partijen. Dat de praktijk van inspraak anders is, mag overigens evident zijn. Het is echter de gewapende tak die het meest interessant is. Dat is het tweede onderdeel. Net als in de Europa ten tijde van de 19e eeuw wordt het idealisme te pen en te zwaard gepropageerd. Denk bijvoorbeeld aan de liberale, met geweld gepaard gaande revoluties in Duitsland, de Commune 1879 in Parijs, de revoluties die tot de totstandkoming van Italië leidden en de Spaanse successieoorlogen. Er was zowel een politiek-ideologische kant als een politiek-gewapende kant. Wat niet bereikt werd in de kamer, kon wel met kanonvuur. Het meest gevaarlijke zijn echter de groeperingen die de ideologie combineren met wapengekletter als uitgangspunt. De bekendste daarvan is het zo vaak verfoeide al Qaida. Deze groepering is, in ieder geval in het verleden, gefinancierd door de Verenigde Staten om tegen de russen te vechten. Met de gekregen training en wapenrusting zijn deze strijders vervolgens het geloof gaan prediken. De banden zijn echter (nog) niet doorgesneden blijkt uit het bloedbad in Libië waar de Amerikaanse ambassadeur omkwam. Uiteindelijk bleek hier wapenleverantie van organisaties uit de VS aan al Qaida als deelmotief achter te zitten. Er kan dan ook voorzichtig gesteld worden dat er nog steeds, op zijn minst, onderdelen van al Qaida door organisaties uit VS worden gefinancierd. Zo ook bijvoorbeeld enkele honderden rebellen in Jordanië die momenteel in Syrië vechten. Kortgezegd financiert ‘het Westen’, deels, haar eigen tegenstanders en poogt ze te gebruiken om situaties op te lossen waar het belang, geopolitiek, te klein is.

Het probleem met deze financiering is tweeledig. Allereerst is er het immorele aspect van het financieren van de eigen tegenstanders. De gefinancierde groepen hebben totaal andere belangen dan hun financiers. Belangrijker is echter dat deze extremisten daarmee ook hun extreme interpretatie van het volgen van hun profeet kunnen exploiteren. In dezelfde mate is dit ook wat met het geld gebeurt dat de Verenigde Staten richting Saoedi-Arabië sturen voor de olie zij daarvoor ontvangen. Met dit geld worden in Nederland en elders moskeeën gebouwd die erg nauwe interpretatie geven van de lessen van hun profeet. Het is deze invloed waardoor over de gehele wereld islamieten zich strikter naar de lessen van hun profeet zijn gaan gedragen. Het is deze inkeer tot zichzelf en de eigen groep die veel mensen op het Europese continent tegenstaat. De oorsprong daarvan ligt echter in financiering uit het Midden-Oosten.

Door zowel extremistische groeperingen ruimte te geven door ze te financieren om klussen op te knappen waar landen zelf niet direct zin in hebben, in combinatie met het verbond dat met Saoedi-Arabië is gesloten om olie in dollars om te zetten is een ontzettend goed geoliede machine ontstaan die gericht is op de radicale aspecten van het volgen van de eigen profeet. Dit is de aanval van binnenuit waardoor islamieten onderling strijdig zijn en deze strijd verliezen. Zij vechten tegen een onzichtbare vijand met de Koran in de ene hand en een bundel geld in de andere. Pas als deze financiering stopt is er een kans op een nieuwe gouden eeuw voor de islam.

Conclusie

Het is evident dat beide spelers, democratie en ‘de islam’ het beste af zijn wanneer zij met rust gelaten worden. Op die manier kan elk mens voor zichzelf seculariseren of zich juist tot God bekeren. Daarmee wordt geloven in democratie en god een natuurlijk proces, in plaats van opgelegd vanuit een andere orde. Het is daarom van belang om te realiseren dat een groot deel van de ‘achterlijkheid’ van ‘de islam’ afkomstig is van het opzetten, financieren en anderszins steunen van groeperingen die nauwe interpretaties van ‘de islam’ voorstaan en die een rationele beweging in de weg staan. Geenszins vertegenwoordigen zij de meerderheid van gelovigen. Nijpender wordt dit met de financiering vanuit bepaalde landen, waardoor islamieten tot een nauwere interpretatie worden bewogen en zich daardoor afkeren van onze maatschappij en andersom.

Gezien het geponeerde in de eerdere artikelen kan duidelijk gesteld worden dat er een aanval gaande is. Het lijkt echter een reactie van beide kanten te zijn. Democratie ziet haar monopolie positie aangetast door een oude vijand, namelijk gelovigen. Deze gelovigen worden met de nek aangekeken vanwege reeds bestaande beeldvorming.  Daarnaast wordt continu een band gesmeed tussen hen die gefinancierd worden door facties uit het Westen en die nauwe interpretaties van de lessen van hun profeet aanhangen en dit met geweld en intimidatie uitbreiden en zij die als ieder ander gelovige opgenomen is of wil worden in de maatschappij waar hij of zij in leeft. Een band die niet terecht is.

Met name gegroeid vanuit de geopolitieke invalshoek komt de aanval van ‘de Islam’ voornamelijk van eigen bodem en zal er geen enkele oplossing mogelijk zijn voordat gestopt wordt met het financieren van hen die andere interesses hebben dan vreedzaam samenleven. Tot die tijd is het niet ‘de islam’ die het ‘vrije Westen’ aanvalt, maar lijken het de financierende elementen uit dat ‘vrije westen’ te zijn die zorgen voor onnodige onrust en spanningen. Als de democratie zich dan ook, terecht, wil wapenen tegen de op haar gerichte aanval, dan zal zij zich ook zelf dienen te opereren. Pas daarna dient zich de mogelijkheid aan te staken met wat voor gepercipieerde aanval vanuit islamitische of democratische hoek dan ook.

Dit is het deel IV en daarmee het afsluitende deel in de serie over vrijheid en religie. De serie is gestart naar aanleiding van de heftige reacties op islam en de, al dan niet, vermeende aanval van dit geloof op de westerse samenleving.