Een groot deel van het beeld rondom crises en mogelijke oplossingen wordt geprojecteerd door media. Nu is dat niet erg, aangezien in de meest marginale vorm zelfs deze site al een vorm van media is. Ook is het niet erg om te zoeken en te kijken naar reële lichtpunten in deze crisis die vanaf 2007 haar start vond in de huizencrisis in de Verenigde Staten. Vreemd is het dan ook niet om te constateren dat vertrouwensindexen een steeds grotere rol spelen, daar waar absolute cijfers noch immer in het rood staan.

In deze berichtgeving is het echter wel opvallend dat er erg vaak onjuiste weergave van feiten worden gepresenteerd. Zo ook in het artikel omtrent de staatsschuld en het begrotingstekort dat daarmee samenhangt. Op grond van een artikel op nu.nl zou het gewillige oor kunnen oordelen dat het begrotingstekort in deze Verenigde Staten wordt teruggebracht  De kop van het artikel luidt immers ‘Amerikaans begrotingstekort loopt terug‘.

Dat is uiteraard lovenswaardig, maar een korte blik op de inhoud van het artikel leert dat het begrotingstekort minder hard stijgt dan gepland danwel verwacht. Hebt u een vriendin of bent u getrouwd, probeer dat nieuws eens in proportie te brengen. Dat u in totaal uw schuld met 66% ten opzichte van de voorgaande periode hebt vergroot brengen als een verkleining van uw tekort. Het tekort loopt niet terug, het is louter de snelheid waarmee het oploopt die wat verlangzaamd is. Dat is nogal een groot verschil. Een betere kop zou geweest zijn, ‘Amerikaanse staatsschuld stijgt minder hard’. Waarom is deze opmerking eigenlijk relevant?

In gesprekken tussen mensen wordt vaak gebruikt gemaakt van materiaal dat men om zich heen ziet. Is het een meer inhoudelijk gesprek dat de actualiteit volgt dan zal het gros gebruik maken van de koppen die gesneld zijn in de krant of op online nieuwsrubrieken. Dit soort verhullende termen zal een deel der lezers niet in de luren leggen. Veilig is het echter ook om aan te nemen dat koppensnellers met het idee doorklikken dat het begrotingstekort inderdaad terugloopt. Met dit soort, en andere, berichten wordt dan ook een foutieve realiteit gecreëerd.  Dit geldt ook voor hetgeen er in Griekenland gebeurd is. Het beeld is gecreëerd dat Grieken en masse niets willen doen, maar wel ons geld eisen. De realiteit is echter dat de banken die eerst leningen verstrekt hebben die verliezen afwentelen op de overheden en daarmee de burgers van de landen waarin zij gezeteld zijn. Het is vanuit de realiteit dat ‘de Grieken niets doen’ dat het gros der mensen kijkt naar het nieuws dat gelezen wordt, de feiten die zij gepresenteerd krijgen. Het is tegen deze bierkaai van onjuiste informatie dat opgebokst wordt op het moment dat gesprekken en discussies inhoudelijk worden. Dat is dan alleen nog het nieuws. Dan zijn de geschiedenis, de economie, de samenleving en maatschappij en hoe zij los van elkaar staan nog niet eens besproken. Mocht u tussen de regels door inmiddels lezen dat dit ook tot de doelen van deze site behoort dan hebt u het bij het juiste eind. Of ik het heb, moet nog maar blijken.

Daarom is deze opmerking relevant. Het opmerken van dit soort dubbele berichtgeving vormt de basis voor het kijken naar nieuwe oplossingen. Als aandachtig lezer ontstaat zo de mogelijkheid te doorzien wat er werkelijk speelt. Wat speelt er werkelijk? Een antwoord op die vraag zult u op deze site nooit vinden. Wel dient deze site u handvatten te reiken om zelf tot een beantwoording te komen die vraag of een van haar ontelbare deelvragen. Alleen dan kan er meerwaarde gevormd worden waarvoor u wellicht terug wilt komen en waaruit in de toekomst zal blijken of u als vrije markt dit ‘product’ succesvol vindt.