Zoals u weet zijn in Griekenland enkele rondes geweest van ‘reddingen’, ‘hulpmiddelen’ en andere pogingen om de Griekse economie ‘te saneren’. De vraag is echter nooit gesteld waar dat geld naartoe gegaan is. Speculatie was er zeker. Een Duitse organisatie die zich inzet voor een belasting op financiële transacties heeft deze hulp gespecificeerd. Hieruit blijkt dat 77% van het geld dat naar Griekenland is gegaan direct op rekeningen van banken terecht is gekomen, gebruikt is om gaten in de begroting van de Griekse regering te dekken of het noodfonds van het IMF te spekken.

Dit staat in scherp contrast met de berichtgeving die de afgelopen twee jaar middels populaire kanalen over, niet alleen, Nederland is uitgestort. Grieken gaan en masse op hun 55e met pensioen, willen niet werken voor hun geld en dansen de hele dag de sirtaki terwijl ‘onze Euro’s’* met vrachtwagens tegelijk hun kant op gaan. De realiteit is dus anders. Banken die eerder leningen hebben verstrekt en daarna, indirect, hebben meegeholpen Griekenland op te zadelen met deze schulden krijgen nu dus geld terug via de noodfondsen. Dat is geen hulp aan Griekenland, dat is hulp aan eigen banken die vervolgens wordt afgewenteld op mensen als u en ik. Dat is verkapte staatssteun aan banken, die geld lenen van banken om aan overheden te geven om het vervolgens teruggestort te krijgen. Daarmee werpen de betrokken instanties zichzelf een boei toe en is duidelijk geworden waar het om draait. Het draait niet om de Griek of de Griekse economie. Het draait om het redden van een industrie die draait op schulden.

Daarmee wordt uiteindelijk het kernpunt van deze crisis geraakt. Het monetaire systeem gebaseerd op schuld en papier is een onhoudbaar systeem. Het is het systeem dat de Mississippi en de South Sea bubble veroorzaakte. Lees ook het geweldige boek van Doug French over dit onderwerp. Uiteindelijk zal dit systeem instorten. Wanneer dit gebeurt is niet duidelijk, dat het gebeurt wel. Dat heeft niets met pessimisme te maken, dat volgt uit de logica van het ongedekt (digitaal) bijdrukken van papier en cijfertjes zonder dat er iets in daadwerkelijke waarde tegenover staat. Een bevestiging van deze vermoedens ligt wellicht in het gegeven dat spaarders, in tijden van crisis, niet over hun eigen geld mogen beschikken.

*Een korte opmerking over ‘onze Euro’s’. Als het daadwerkelijk ‘onze Euro’s’ zouden zijn, hoe kan het dan dat Nederland dient te bezuinigen? Blijkbaar heeft de Nederlandse regering nog ettelijke miljarden op de plank liggen die uitgegeven kunnen worden. Is dat niet het geval, dan is het geleend geld. Dan zijn het niet ‘onze Euro’s’ die naar Griekenland gaan, maar Euro’s van banken, dat ‘we’ wel met rente terug gaan betalen. Als dat zo is, waarom wordt dit geld dan geleend voor Griekenland en niet om het eigen begrotingsgat te dichten en ellende in het eigen land op te lossen? In elk geval van de genoemde gevallen een grove beleidsfout van de Nederlandse regering.